EEN DRAAK VAN EEN VROUW
‘Nee, ik kan me er niet erg druk om maken,’ antwoordde Mathilde rustig op de vraag die de vrouwelijke journalist haar zojuist had gesteld. Ze bracht langzaam een glas rode wijn naar haar lippen, nam een minuscuul klein slokje en zette het kristallen wijnglas weer op de tafel naast de open haard.
Ze was blij dat ze hadden afgesproken het interview bij haar thuis te houden. Hier voelde Mathilde zich goed. Dit was haar landhuis. Dit was haar thuis. Ook al brandde de open haard niet. Hier zijn gaf haar een warm gevoel.
‘Toch wil ik er even op doorgaan. Uw concurrent voor het presidentschap van dit land noemde u een draak van een vrouw. Ziet u zichzelf ook zo?’
Mathilde keek omhoog naar de gietijzeren kroonluchter in haar bibliotheek terwijl ze over haar antwoord nadacht.
‘Als ik naar mezelf in de spiegel kijk, dan zie ik geen schubben, geen rook uit mijn neus komen en geen gevorkte tong. Iets waar ik bij Govert Wijnands wel eens mijn twijfels bij heb, als ik hem weer eens met gespleten tong hoor spreken. Hij meet met twee maten. Hij is in mijn ogen geen eerlijke man. Geen man die ik zou vertrouwen om dit land goed en integer te leiden.’
Mathilde leek tevreden over haar antwoord.
‘Maar om terug te komen op uw vraag: Ik zie mijzelf niet als een draak van een vrouw. Ik zie mezelf als iemand met een sterke mening, die ik scherp weet te verwoorden. Ik begrijp dat dat bedreigend kan zijn.’
‘En het helpt natuurlijk niet dat tijdens de vorige verkiezingen Tim Huibrechts, één van uw grootste concurrenten, op brute wijze is vermoord. En dat hij daarbij ook nog eens gruwelijk was verminkt?’
Mathilde’s ogen schoten even vuur.
‘Zoals ik al veel vaker heb aangegeven. Ik vind het heel treurig dat dat is gebeurd, zeker in verkiezingstijd. Helemaal aangezien er geen enkele link met zijn politieke programma was. Hij lijkt simpelweg het slachtoffer van een beestachtige psychopaat. En de kiezers hebben er toch op gereageerd. Verkiezingstijd is toch een periode waar iedereen rationele keuzes dient te maken. Een keuze gemaakt puur op emotie brengt enkel een goed gevoel op korte termijn. Er kan op lange termijn echter niet veel goeds van komen. Zeker niet in de politiek. Regeren is vooruitzien, niet zo maar wat populistische taal uitslaan.’
Mathilde ontspande weer een beetje.
‘En dat is de reden waarom er nu weer verkiezingen zijn. De Nederlandsch Belang Partij heeft niets waardevols kunnen toevoegen. Niets kunnen opbouwen. Veel geblaat en weinig wol, zal ik maar zeggen. Dat pikt het volk niet.’
Mathilde toonde een op het oog ontspannen glimlach.
‘Om toch nog even stil te staan bij dat voorval en bij de opmerking van uw huidige tegenstander,’ vervolgde de journaliste.
‘Tim Huibrechts heeft u ook al eens een draak genoemd. En de personificatie van een eeuwenoud kwaad?’
‘Tim had veel gevoel voor drama,’ zei Mathilde, terwijl ze terugdacht aan een televisiedebat. Na dat debat had ze hem opgezocht in zijn kleedkamer en zich uitgekleed. Onbedoeld krulden haar mondhoeken omhoog en vonkelden haar ogen van plezier. Ze vond het een prettige gedachte.
‘Als u het goed vindt wil ik mij weer richten op het heden.’ Ze sprak het krachtig uit. Het was geen vraag.
‘Heeft u daarover nog vragen aan mij?’
De journaliste dook in haar schrijfblok. Het bleef even stil.
‘Ehhh… nee, ik denk dat ik alles heb gevraagd wat ik u wilde vragen.’
‘Mooi, dan kunt u uw spullen inpakken en dan zal mijn butler u uitlaten.’
De journaliste en haar gevolg pakten hun spullen bij elkaar. Er werd niet gesproken. Mathilde bleef in haar stoel bij de open haard zitten. Ze keek hoe de vier volwassen mensen de druk voelden van haar blik. Zenuwachtig werden de laatste koffers ingepakt en gesloten. De apparatuur die zojuist nog het grootste gedeelte van deze oude bibliotheek had ingenomen was keurig ingepakt en kon naar buiten worden gedragen.
Juist toen de groep de ruimte wilde verlaten vroeg Mathilde: ‘En vond u mij ook een draak van een vrouw?’
De journaliste aarzelde voor ze sprak.
‘Als een dominante vrouw gezien wordt als een draak van een vrouw? Dan… ja. Dan vind ik u inderdaad een draak van een vrouw!’
Giechelend draaide ze zich om en ze liep het verblijf uit.
‘U weet niet half hoe waar dat is!’ lachte Mathilde terug, toen de deur zich achter de journaliste en haar meegereisde collega’s sloot.
Ze pakte haar wijnglas van de tafel naast haar, ademde een keer diep in en spuugde haar open haard aan.